
Daha once izledigim bir filmde, cok etkisinde kaldigim bir sahne vardi.
Adamin karisi oldurulmustur.O da bunun intikamini alir ve hapise duser.Daha sonra hucre cezasi alir.Yasadiklari ona o kadar agir gelmistir ki, hergun kendi icin kapi arasindan konulan yemegi red eder.En sonunda intihar etmeye karar verir ama basaramaz.
Yukaridaki pencereden sizan isikla beraber, beyaz bir kelebek iceri girer.Etrafinda doner doner...Ve tabagin icindeki kasiga konarak, yaptigi hareketlerle, ona yemek yemesi gerektigini anlatir.
Ve daha sonra anlar ki, o guzel kelebek karisinin ta kendisidir.Konusurlar ve kelebek tekrar geldigi yerden cikar gider uzaklara.....
Bugun ogle saatlerinde balkondaki sofanin uzerinde oturmus, etrafa bakiyordum.Birden sari ve kremin tonlarini uzerinde tasiyan, guzel mi guzel bir kelebek belirdi, gozlerimin onunde.Oyle hareketliydi ki, kipir kipir yerinde duramiyordu.Palmiye agaclarina konuyor.Oradan ektigim salataliklara, domateslere, ciceklere...Bazen yaklasiyor bana, bazen uzaklasiyor.Birden bu filmde ki sahne geldi aklima.Yoksa yoksa...dedim icimden annem mi
(babaannem)?
Bir tuhaf oldu icim.Birseyler eridi akti sanki icimden.Belki sacma bir umut ama, umut iste...
Gozlerim kelebek nereye gitse oraya gidiyor artik.Sonra birden kayboldu.Gitmeeeee... dedim usulca gitmeeee...
Aniden cikageldi tekrar. Buyuk bir hazla, icimde bilmedigim bir mutlulukla izledim onu.O da, sanki beni ve yasadigim yeri kontrol ediyor gibi, dort donuyordu etrafda.
Uctuuu...cicege kondu.Uctuuu...agaca kondu.Uctuuuu....bazen yaklasti bana, bazen uzaklasti.Uctuuu.....
Sonra tekrar donmemek uzere gozlerden kayboldu.
Gitmeeeee.......gitmeeeeeee......dedim ardindan.
Sonra anlamini bilmedigim ve hala uzerimde tasidigim bir huzun coktu bana.
Foto Medos Album