Dun gece, israrla icimden bir ses facebooku acma diyordu.Elim bir tuslara gidiyor tekrar vazgeciyordum, sebebini bilmeden.Altinci hissimi dinlemeyen ben, sonunda dayanamayip actim sayfami.Bakarken kuzenimden gelen bir mesaj gordum.Sok oldum o an.Babamin kuzenini kaybettigimiz yaziyordu.Ne aciymis insanin sevdigi birinin olum haberini facebooktan ogrenmesi..Hem de kilometrelerce uzakta iken..
Hic dusunmezdim bu kadar uzulecegimi.Severdim ama bu kadar sevdigimi,beni bu kadar etkileyecegini, hesap etmemistim dogrusu.
Musa Amca´mi en son yazin geldigimde gordum.Ona dogru ilerlerken:
_Bizim Medos degil mi o, diyordu amcama.
_Evet, amca ta kendisi, taniyamadin mi beni, ne cabuk unuttun hemen, dedim gulerek...
_Kizim taninacagin kalmamis ki, ne kadar zayifsin sen, rejim mi yapiyorsun yoksa, kizarim bak...diyordu kaslarini catarak.Gulerek devam etti:
_Kim inanir senin evli ve cocuk sahibi olduguna, koyde ki kizlari ve hanimlari kizdiracaksin bak haberin olsun diyor, uzulerek bakiyordu bana bakarken.
_Amca merak etme iyiyim ben,hasta falan degilim.Rejim de yapmiyorum.Uzulme sen..
Daha sonra bana birini ornek vererek birseyler anlatacakti ki,bu konudan usanan ben, gulerek konuyu degistirdim.
Simdi ise, cok kiziyorum kendime neden dinlemedim diye.Bak yok artik.Yazin gittigimde gozlerinin ici gulerek ,benim aslan kizim gelmis diyen,bir amcam yok,artik..
Amca yarim kalan cumlelerini dinlemedim, simde anlat diyecegim, bir amcam yok artik..
Bu cumleyi soylemek benim icin zor olsa da; "mekanin cennet olsun amcam"...
Foto Bu konusmanin gectigi bahceden
