
Kac gundur bekliyorum gelecek diye... Ama yok... Geldigi filan yok...Ben gelmeden on gun once kaybolmus Pasam. Bana soylemediler hic.Uzun araliklarla disari cikar, ama mutlaka donerdi.Donmemis bu sefer...Bes gundur gelir umuduyla bekliyorum. Ara ara disari dogru sesleniyorum.Belki sesimi duyar, gelir diyerek. Ama bos butun cabalarim.
Pasa´min son bir ayini gorememistim.Ne kadar buyudugunu de cok merak ederek geldim.Ancak malesef goremedim.Iki ihtimal var kaybolmasi icin.Birincisi, ya biri aldi.Ya da dilim bile varmiyor soylemeye...Yine de gelmezse bile, emin ellerde olsun, o bile mutlu eder beni.
Canim ya, her bir koseden oyuncaklari cikiyor.Daha bir kotu oluyorum.O benim burada ki, en buyuk arkadasimdi..Yalnizligima cok iyi geliyor, beni rahatlatiyordu.Biz cok guzel anlasiyorduk.Neden boyle oldu anlamadim.Neden gitti ve gelmedi.Kucucuktu Pasam buldugumda. Eve gelir gelmez, o minik bedeniyle koltugun tepesine cikmis ve bir guzel uyumustu.Bu adi da, o yuzdn koymustum.Benden cok esimin emegi var aslinda.Cunku ben zaman zaman ayrilmak zorunda kaliyordum.Sevgili esim daha da uzgun.O nedenle, iyi bakmadiniz diye kizamiyorum bile.
Icin icin yiyorum kendimi...
Pasa neredesin don lutfennnn............
Fotograf Canim Pasam