Cuma, Haziran 05, 2009

Oncesi


6 Eylul 2008’de tum yasadiklarimi arkamda birakarak ,yepyeni bir sayfa actim hayatimda. Bu karari vermek,benim icin o kadar zorda olsa, esimin yogun israrlarina karsi koyamadim. Ve Nairobi´ye yerlesmeyi kabul ettim.

Ne de olsa, biricik oglum ve esim yanimda olacakti.Bu konu cok tartisildi.Gerek kendi aramizda, gerek ailem arasinda.

Babam:”Hayir kizim, gidemezsin diyordu. Ahizenin diger ucunda.Ben senin gitmeni istemiyorum.

Annem ayni sehirde oturamamaktan da yakinarak:(Ailem K.Maras, ben Mersin´dedim.Yavrum
zaten ayni sehirde degiliz.Seni doya doya goremiyorum.Bu bile bana zor gelirken, baska ulkede olmani nasil hazmedecegim, diyordu.

Ve cevremizde ki herkes:”Nasil olacak?Iyi dusundunuz mu?Cocugun egitimi bolunmeyecek mi?
Kurulu duzen bozulur mu?Gibi binlerce birbirine benzeyen sorular soruyordu.

Aslinda ben ,soylenenlerinde etkisinde kalarak, kurulu duzenimi bozmayi ve yeniden sil bastan baslamayi goze alamiyordum.

Ailemi,arkadaslarimi,yeni sahip oldugum evimi,cok buyuk emekler vererek actigim isyerimi, kisacasi, bu zamana kadar yasadiklarimi, arkamda birakmaktan ve hic yasanmamis saymaktan korkuyordum.Adana´dan Mersin´e tasinma sonrasi bile zorlanan , alismakta gucluk ceken benim
icin, bu karari vermenin ne kadar zor oldugunu dusunun artik...


Fotograf Medos

8 yorum:

Unknown dedi ki...

belki de birgün gelecek iyiki gelmişim buralara diyeceksin.kimbilir.yeni başlangıçlar insanı hep korkutur.ben şehir içinde bile ev degiştirirken nasıl olacak sil baştan diyorum ama iyi ki gelmişim diyorum.

papatya dedi ki...

Eylem'e evet haklisin belki de.umarim en kisa zamanda soylerim o cumleyi.cunku buna gercekten cok ihtiyacim var. sevgiyle kal...

Yazmak Keyiftir dedi ki...

Sevgili Mediha Hanımefendi!
Size bu yorumu yazışımdaki sebep bir yığın benzer yaşanmışlık ve uzun zamandır yaşadığım bir pişmanlıktan beni kurtarmış olmanız. Vicdanımın mahkemesinde haklı çıkışımı verecek kanıtların sizden gelmesi.
Aynı ev içinde birbirleri için parmaklarını kıpırdatmayanlardan sonra sizin önünüzde saygıyla eğiliyorum. Sizin gibi bireyleri öğrendikçe insanın hayata ve insana karşı kaybettiği inancı tazeleniyor.
Ve size bu inanışı sağlayan eşiniz ve oğlunuza da sevgilerimi gönderiyorum.
Hoşçakalın.

papatya dedi ki...

Insani onure eden bu sozlerinizden dolayi size cok tesekkur ediyorum.

Loreathan dedi ki...

Nairobi mii?Cesaretinizden dolayı sizi kutlarım. Büyük bir adım, ben olsam böyle bir adım atabilirmiydim bilemiyorum, ama aile için herşey yapılır.

papatya dedi ki...

Inanin ben de ailem icin buradayim.Bazi zamanlar ben bile inanamiyorum.Ruya gibi ama gercek...

yokamania dedi ki...

Mutlu bir aile için marsa bile gidebilirim, yeterki ardından gıdecegım kisi bunu haketsın.
Aile huzurunuzun ve mutlulugunuzun devamını dılerım...

papatya dedi ki...

Cok tesekkur ederim guzel dilekleriniz icin...Buyuk moral oluyor bana bu sozler...