Binlerce aci cigligin, feryadin arasindan, yumuk yumuk, kan ter icerisinde, kisik gozlerle, merhaba deriz dunyaya.
Sonra yavas yavas yurumeyi, konusmayi, yemek yemeyi, oyun oynamayi, arkadaslar edinmeyi, sevgiyi ve saygiyi ogreniriz ebeveynlerimizden. Bazi seyleri ise anlatilanlardan degil, ancak yasayarak anlariz. Cok sevmeyi, terkedilmeyi, sevdigimiz birini kaybetmeyi, kimi zaman isteyerek, kimi zamansa istemeyerek, sevdiklerimizi arkada birakip gitmeyi, aldatmayi ve aldatilmayi, cok sevdigimiz iki sey arasinda tercih yapmayi...
Bazen ders alir, bazen almayiz. Tekrar eder dururuz ayni hatayi. Hayat bize ogretmistir herseyi ama, anlamak istemeyiz bazen israrla...
Kimi zaman icten bir kahkaha, kimi zaman sevinc, kimi zamansa aci ve huzun...
Hayatin icinde, hayatin gercek degerleri...
Uzuuun zaman oldu.
-
İnsan yazmaya yazmaya yazmayı da unutuyor sanırım. Çook uzun zaman oldu,
yazamaz olmuşum. Eskiden her gün bir yazı yazacak kadar çok şey yaşardım.
Artık...
1 hafta önce